Το Αρχοντικό Αντουάνικο

Ο Κάμπος της Χίου είναι μία εύφορη περιοχή στα νότια της πόλης, χωρισμένη σε κτήματα, τα οποία ανήκαν σε μεγάλες αστικές και εύπορες οικογένειες, οι οποίες ασχολούνταν με το διαμετακομιστικό εμπόριο, από τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα έως το Άμστερνταμ και το Λονδίνο. Οι πρώτες κατοικίες που χτίστηκαν κατά τη Γενουάτικη περίοδο ήταν πύργοι με μικρά παράθυρα τα οποία κατά το 17ο αιώνα μετατράπηκαν σε επαύλεις. Πρόκειται για ψηλά διώροφα ή τριώροφα κτήρια από θυμιανούσικη πέτρα, μορφολογικό διάκοσμο και ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά σχέδια. Στον αύλειο χώρο υπάρχουν βοηθητικά κτήρια όπως στάβλοι, αποθήκες, κ.ά., καθώς και ένα βαθύ πηγάδι με μάγγανο που άρδευε το περιβόλι το οποίο τροφοδοτούσε ολόκληρη την οικογένεια.

Το  Αρχοντικό Αντουάνικο αποτελείται από τμήματα εγκαταστάσεων που σώζονται από τον 18ο αιώνα, όταν το κτήμα ανήκε στην οικογένεια των Μαύρων, κλάδο των Μαυροκορδάτων. Η κυρίως οικία χτίστηκε το 1893, από τον Δημήτριο Τέττερη ένα πλούσιο επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας. Το όνομά του, προέρχεται από τον γιο του Δημητρίου Τέττερη, τον Αντώνη, ή Antoine στα Γαλλικά, ή Αντουάνου στη Χιώτικη παράφραση του ονόματος. Το κτήμα χρησιμοποιούνταν για την αγροτική παραγωγή, καθώς και για τον παραθερισμό μεγάλου μέρους της οικογένειας, μέχρι και τη δεκαετία του ’60.

Η αποκατάσταση του κτήματος στο σύνολό του πραγματοποιήθηκε από το 2009 έως το 2012. Σε αυτό το πλαίσιο, χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακές τεχνικές αλλά και σύγχρονες αναστηλωτικές μέθοδοι, ενώ τέθηκαν ξανά σε χρήση τα κτήρια και το αρδευτικό σύστημα του κτήματος. Η πρότυπη αναστήλωση απέσπασε το βραβείο της Europa Nostra και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των αποκαταστάσεων το 2015. Η Europa Nostra είναι μία Ένωση πολλών ευρωπαϊκών οργανώσεων με σκοπό τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο θεσμός της βράβευσης πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και αφορά σε τριάντα σημαντικά επιτεύγματα ως προς τη συντήρηση, την έρευνα κ.λπ.

Share it

Βιβλιογραφία
Βελάκι

Αδαμακόπουλος, Τ. (2001). Χώρος και Πολιτισμός. Χίος: ΤΕΔΚ Χίου

Αργυρούδη, Ν. (2013). Η αρχιτεκτονική δημιουργία στην ύπαιθρο χώρα Χίου ως αποτύπωμα των παραγωγικών δομών της γενουατικής κυριαρχίας. (Πτυχιακή εργασία). Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου, 2024 από: https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/38898.

Αναγνώστου, Κ. (χ.χ.). Αρχοντικό Αντουάνικο. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου, 2024 από: https://www.chiosphotos.gr/%CF%87%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF.

Επισκέψιμα Αρχοντικά (2018). Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου, 2024 από: https://www.ellet.gr/wp-content/uploads/%CE%915-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CE%91%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-2024.pdf.

Μονιούδη-Γαβαλά, Θ. (2004). Πόλη Χίου (1830-1940) : πολεοδομική εξέλιξη από τον τελευταίο αιώνα της οθωμανικής κατοχής στο ελληνικό κράτος. Αθήνα: Δήμος Χίου, Κοινωφελές Ίδρυμα Κων. Β. Τσαπάλα.

Μονιούδη-Γαβαλά, Θ. (2002). Η πόλη της Χίου : κοινωνία, πολεοδομία, αρχιτεκτονική. Χίος: Νομαρχία Χίου, Δήμος Χίου.

Μπλατζώνη Π.Ε. (2018). Προστασία πολιτιστικού περιβάλλοντος. Θεωρητική και νομολογιακή προσέγγιση: “Αρχιτεκτονική Κληρονομιά” παραδοσιακοί οικισμοί και διατηρητέα κτίρια: η περίπτωση της νήσου Χίου. (Διδακτορική Διατριβή). Διαθέσιμη από: Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών.

Μετάβαση στο περιεχόμενο Πατήστε εδώ για να ακούσετε το κείμενο