Ο Στράτης Μυριβήλης (1890-1969) γεννήθηκε στη Συκαμιά Λέσβου και είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ευστράτιος Σταματόπουλος. Το 1909 δημοσίευσε στο περιοδικό της Σμύρνης «Νεότης» τις πρώτες του λογοτεχνικές προσπάθειες. Δύο χρόνια αργότερα, ξεκίνησε τη συνεργασία του με το προοδευτικό περιοδικό «Χαραυγή» που φιλοξενούσε έργα του Παλαμά, του Παπαδιαμάντη, του Νιρβάνα, του Μολίνου, του Εφταλιώτη κ.ά. και απετέλεσε την εκκίνηση του πνευματικού κινήματος της «Λεσβιακής Άνοιξης» του οποίου πρωτοστάτησε ο Μυριβήλης. Συνοδοιπόροι του σε αυτό το ταξίδι ήταν πνευματικοί άνθρωποι της εποχής όπως ο Ηλίας Βενέζης, ο Ασημάκης Πανσέληνος, ο Θείελπις Λευκίας, ο Φώτης Κόντογλου, ο Κώστας Μάκιστος, ο Αντώνης Πρωτοπάτσης, ο Μίλτος Κουντουράς, κ.ά.
Από το 1912 έως το 1922 βρέθηκε στα πεδία των μαχών κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, το Μακεδονικό Μέτωπο και τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Οι εμπειρίες του στα πολεμικά μέτωπα αντικατοπτρίζονται αργότερα στις αφηγήσεις και τις περιγραφές των έργων του τα οποία διακρίνει ο λυρικός ρεαλισμός και η βαθιά ανθρώπινη προσέγγιση. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1915 με τίτλο «Κόκκινες Ιστορίες», μια σειρά διηγημάτων όπου περιγράφεται η φρίκη του πολέμου. Ο Μυριβήλης καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του βιοπορίστηκε από το επάγγελμα του δημοσιογράφου και του χρονικογράφου σε διάφορες εφημερίδες στη Λέσβο και την Αθήνα, ωστόσο ως πεζογράφος έγινε ευρέως γνωστός με το αντιπολεμικό του έργο «Η ζωή εν τάφω» που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1924 ως ανατύπωση από την εφημερίδα «Καμπάνα» και σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη δεύτερη έκδοσή του το 1930. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1949 και προτάθηκε τρεις φορές για Νόμπελ. Άλλα πεζογραφήματά του είναι «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», «Ο Βασίλης ο Αρβανίτης», «Παναγιά η γοργόνα».
