Στην Ιστορική Βιβλιοθήκη Μηθύμνης «Αργύρης Εφταλιώτης» φυλάσσεται χειρόγραφο ψήφισμα για την προσάρτηση της Λέσβου στην Ελλάδα που συντάχθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1913 στον Μόλυβο και υπεγράφη από τη χριστιανική και τη μουσουλμανική δημογεροντία, τον δήμαρχο Κ. Κέπετζη και τον μουφτή Μολύβου Νουχ Εφέντη. Χαρακτηριστικό απόσπασμα της επιστολής αναφέρει: «Συνελθῶν σήμερον τῆ 3η μ.μ. ὥρα ὁ λαός Μολύβου ἀνεξαρτήτως φυλῆς καί θρησκεύματος ἐν τῇ ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος, ἐψήφισεν ἐν μέσῳ ζητωκραυγῶν καί ἐπευφημιῶν τά ἐξῆς: α) κηρύττει τήν Λέσβον ὁλόκληρον ἀναπόσπαστον μέρος τῆς Μητρός Ἑλλάδος. […]». Το συγκεκριμένο χειρόγραφο αποτελεί μία από τις πολυάριθμες επιστολές που απηύθυναν στις προξενικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων τοπικοί παράγοντες της χριστιανικής αλλά και της μουσουλμανικής κοινότητας, δηλώνοντας την έντονη επιθυμία των κατοίκων για επίσημη προσάρτηση του νησιού στην Ελλάδα, η οποία εκδηλώθηκε και με εκτεταμένα συλλαλητήρια σε όλη τη Λέσβο.
Είναι γεγονός ότι η περίοδος που ακολούθησε την κατάληψη του νησιού από τα ελληνικά στρατεύματα το 1912, χαρακτηρίζεται από μεγάλη αβεβαιότητα ως προς το μέλλον της διοίκησής του, με την κατάσταση να επιβαρύνεται από δύο καθοριστικά πολεμικά γεγονότα μεταξύ 1914 και 1922, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Εκστρατεία, αλλά και την εν γένει πολιτική αστάθεια που επικρατούσε στον ελλαδικό χώρο. Δεδομένου ότι το 1914 δεν έγινε αποδεκτή από την Υψηλή Πύλη η απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων για την παραχώρηση των νησιών στην Ελλάδα, κατόπιν πλήθους διαπραγματεύσεων και διπλωματικών επαφών μεταξύ των διοικούντων της Ελλάδας, των Μεγάλων Δυνάμεων και της Υψηλής Πύλης, αρχικά με τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) και οριστικά με την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης (1923), η Λέσβος μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα.
