Η Μάχη της Καλλίπολης αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο ανατολικό Αιγαίο κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για τις ανάγκες της εκστρατείας, το Ελληνικό κράτος πρότεινε τον όρμο του Μούδρου ως στρατιωτική βάση για τις δυνάμεις της Αντάντ. Πριν την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων, έφτασαν στο νησί και οι συμμαχικές δυνάμεις του ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps). Το συμμαχικό ναυτικό γέμισε τα λιμάνια του νησιού, και στήθηκαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις, υπαίθρια νοσοκομεία και συστηματικές γραμμές μεταφορών από και προς τη χερσόνησο της Καλλίπολης.
Το εκστρατευτικό σώμα ANZAC συγκροτήθηκε το 1914 για τις πολεμικές ανάγκες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η Αυστραλία αποτελούσε μέλος της ευρύτερης Βρετανικής κοινοπολιτείας. Οι πρώτοι 3200 στρατιώτες του ANZAC κατέφτασαν στη Λήμνο τον Μάρτιο του 1915. Μέχρι την 25η Απριλίου και την πρώτη απόπειρα απόβασης στη χερσόνησο, το ANZAC ήταν απασχολημένο με την ανέγερση υπαίθριων στρατιωτικών νοσοκομείων και την περίθαλψη των τραυματιών των πρώτων ναυτικών συγκρούσεων, έξω από τις ακτές της Καλλίπολης και των στενών των Δαρδανελίων. Τις ανάγκες της περίθαλψης κάλυπταν μαζί με τους στρατιωτικούς γιατρούς και πολλές Αυστραλές εθελόντριες.
Στα τέλη του Απριλίου, το ANZAC ακολούθησε τα στρατεύματα των Βρετανών και των Γάλλων στην απόβαση που πραγματοποιήθηκε στη χερσόνησο. Τους επόμενους μήνες, παρά την σθεναρή άμυνα των Οθωμανών και τις γενικότερες αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπιζαν, οι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες κατάφεραν να επιφέρουν επιτυχίες, κερδίζοντας εδάφη και αποκρούοντας σφοδρές αντεπιθέσεις, με κόστος όμως την απώλεια 18.000 νεκρών και τραυματιών.
Πίσω στη Λήμνο, οι ιατρικές ομάδες έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις πλημμύρες που έπληξαν το υπαίθριο στρατόπεδο, τους καύσωνες του καλοκαιριού, τη σκόνη αλλά, κυρίως, τους βομβαρδισμούς των Γερμανικών αεροσκαφών στην περιοχή του Μούδρου, ενώ παράλληλα οι νεκροί και οι τραυματίες από το μέτωπο της Καλλίπολης έφταναν κατά εκατοντάδες.
Από τον Σεπτέμβριο του 1915 η εκστρατεία στην Καλλίπολη πήρε τη μορφή του πολέμου χαρακωμάτων. Οι ενισχύσεις που κατέφθαναν δεν ήταν αρκετές για να ξεπεράσουν το πρόβλημα της κούρασης και των ασθενειών, που έγινε χειρότερο με την έλευση του χειμώνα. Εν τέλει, οι συμμαχικές δυνάμεις υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση, και οι στρατιώτες του ANZAC μεταφέρθηκαν σταδιακά στη Λήμνο και από εκεί πίσω στην Αίγυπτο.
Η εκστρατεία της Καλλίπολης δεν έφερε τα επιθυμητά για τους Συμμάχους αποτελέσματα, και κόστισε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων μακριά από τις χώρες τους. Οι δυσκολίες που πέρασαν οι Αυστραλοί και ο Νεοζηλανδοί στρατιώτες τους έφεραν κοντά στους ντόπιους της Λήμνου, όπου ακόμα τιμούνται για την προσφορά τους, ενώ πολλοί από αυτούς βρίσκονται θαμμένοι στα Συμμαχικά νεκροταφεία του νησιού.
